Ołtarz główny

W ołtarzu głównym można wyróżnić trzy duże części: mensę ołtarzową z umieszczonym na niej tabernakulum; część środkową z dużym obrazem św. Antoniego Padewskiego oraz część górną z olejnym obrazem Niepokalanej.

Swoistym zwieńczeniem części dolnej jest umieszczone nad tabernakulum złocone wyobrażenie pelikana, który rozpruwa sobie pierś dziobem, aby własną krwią nakarmić swoje pisklęta. Jest to często spotykany symbol Jezusa Chrystusa, który w Eucharystii daje swoje Ciało na pokarm i Krew na napój.

W części środkowej ołtarza centralne miejsce zajmuje obraz ołtarzowy (dzieło Adama Swacha), przedstawiający Patrona kościoła, świętego Antoniego Padewskiego, obejmującego Dzieciątko Jezus, które opuściło właśnie ramiona swojej Matki i stanęło na otwartej księdze. W tle nad głównymi postaciami widać aniołów na tle niebiańskiej poświaty. Wyeksponowaniu dzieła służy zdobiona rama oraz dwie pary wewnętrznych kolumn ołtarzowych.

Nad obrazem wyobrażeni są dwaj aniołowie unoszący relikwiarz w formie tak zwanego ostensorium, w którym przechowywana jest kopia cudownie zachowanego języka św. Antoniego – autentycznej relikwii, której oryginał pod dziś dzień znaleźć można w bazylice padewskiej.

Nieco dalej, po obu stronach obrazu, stoją dwie duże statuy, które wyobrażają św. Augustyna (po lewej stronie) i św. Franciszka (po prawej), a poniżej dwie mniejsze figurki, przedstawiające Pana Jezusa (po lewej stronie) i Niepokalaną Bogarodzicę (po prawej).

W górnej części ołtarza centralne miejsce zajmuje olejny obraz Wniebowzięcia NMP, będący kopią dzieła autorstwa malarza hiszpańskiego Bartolomé’a Esteban’a Murilla. Otoczenie wizerunku stanowią trzy pary kolumn, w tym dwie na przedłużeniu kolumn znajdujących się obok wielkiego obrazu z części środkowej.

Po bokach obrazu umieszczone zostały figury św. Jana Ewangelisty i św. Jana Chrzciciela (po lewej) oraz św. Macieja z toporem i św. Judy Tadeusza z maczugą (po prawej).

Zwieńczenie ołtarza stanowi potężna, bogato ozdobiona korona, umieszczona po środku pomiędzy figurami dwu diakonów: św. Szczepana i św. Wawrzyńca.

Źródło: Archiwum klasztoru