Sklepienie

Na sklepieniu kaplicy maryjnej, podobnie jak w pozostałych części kościoła, oglądać można efektowne połączenie sztukaterii przypisywanej warsztatowi włoskiego artysty Alberta Bianco (w Poznaniu słynnego przede wszystkim dzięki zdobieniu głównego sklepienia w kościele jezuitów) oraz  malarstwa br. zakonnego Antoniego Swacha.

Tematycznie i jedne i drugie dekoracje odnoszą się w tym miejscu do Matki Bożej:

• w tamburze (podbudowie) kopuły umieszczone są figury dwunastu uczniów Chrystusa, co stanowi jedno z częstych w kaplicy odwołań do Litanii Loretańskiej, w której Matkę Boską nazywa się m.in. „Królową Apostołów”;
• na malowidłach w sklepieniu ukazana jest relacja Matki Bożej do poszczególnych Osób Trójcy Świętej, a mianowicie: do Boga Ojca (przedstawionego w kopule), którego Maria jest Córką i Służebnicą, do Jezusa Chrystusa jako Zbawiciela Świata, którego jest Matką oraz do Ducha Świętego (w podniebiu latarni), którego jest Oblubienicą;
• w samych zdobieniach rozpoznać można liczne symbole maryjne, jak róże, lilie oraz liście wawrzynu a także biel ornamentów, które oznaczają czystość i dziewictwo, oraz złoto, oznaczające cnotę i osiągnięcie doskonałości.

W czaszy kopuły Adam Swach umieścił ponadto m.in. malowane postacie świętych niewiast, wśród których znalazły się dwie polskie klaryski: św. Kunegunda i bł. Salomea.

Bibliografia:

• I. Wyszowska (tekst z archiwum klasztoru)
• Z. Kurzawa, A. Kusztelski – „Historyczne kościoły Poznania. Przewodnik”, Poznań 2006, ss. 109-120