Wspólnota św. Ojca Pio

• Duszpasterz(e): o. Tadeusz Dzwonkowski OFMConv.
• Odpowiedzialny(i): Wacław Kaczor
• Terminy spotkań: Spotkania Wspólnoty odbywają się w każdy ostatni piątek miesiąca: rozpoczęcie o godz. 17.30 w kościele – Różaniec; o godz. 17.50 – modlitwy nowennowe do św. o. Pio; o godz. 18.00 Msza św. w intencjach polecanych przez wstawiennictwo św. o. Pio; spotkanie (około godziny) w salce klasztornej.
• Kontakt: Wacław Kaczor, tel. 604 885 311

 

„Iskierki” – św. O. Pio z Pietrelciny (1887-1968)

Pragnienie Ojca Pio, aby upodobnić się do Chrystusa, było bardzo wielkie. Podatny na łaskę Bożą, już w latach młodzieńczych otrzymał od Boga dar jasnego spojrzenia na życie. On sam tak wspomina ten okres: „Miejscem pewnym, schronieniem w pokoju, były mury obronne Kościoła. A gdzieżbym mógł Ci lepiej służyć, o PANIE, jeśli nie w klasztorze i pod sztandarem „biedaczyny z Asyżu”? Oby Jezus uczynił mi łaskę bycia Jego synem, nie mniej godnym od św. Franciszka i, abym mógł być przykładem dla moich współbraci.”

I Pan go wysłuchał, można powiedzieć, w sposób przekraczający jego najśmielsze oczekiwania. Jako zakonnik, jako rzecznik miłosierdzia Bożego, przeżył bardzo owocnie w świetle łaski ideał kapucyna, franciszkanina, podobnie jak też ideał kapłana, wiernego sługi Chrystusa. Z tego też powodu staje się on także i dziś punktem odniesienia, ponieważ w nim znajdują się dwa elementy głębokiej wiary, które charakteryzują kapłaństwo katolickie w jego prawdziwej istocie. Są zaś nimi możliwość konsekrowania Ciała i Krwi Chrystusa oraz odpuszczania grzechów w sakramencie pokuty i pojednania. Ołtarz i konfesjonał były dwoma biegunami jego życia zakonnego, bo to kapłańskie świadectwo zawiera w sobie orędzie bardzo ważne i tak bardzo aktualne. Istotnym aspektem świętego jego posługiwania jest Ofiara, którą kapłan składa za sienie sam, w Chrystusie i z Chrystusem, stając się żertwą przebłagalną i wynagradzającą za ludzkie grzechy. Dar ten musi osiągnąć kapłan w celebracji Ofiary Eucharystycznej, którą przeżywał O. Pio ciągle na nowo, ofiarę męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. O. Pio sprawował Mszę św. z wielkim poszanowaniem – a zwykł ją nazywać „straszliwą tajemnicą” – jako decydujący moment zbawienia i uświęcenia człowieka poprzez udział w cierpieniach Ukrzyżowanego. Mawiał też O. Pio, że „we Mszy św. mamy zawartą całą Kalwarię”, która będzie sprawowana aż do końca świata na tylu ołtarzach Kościoła. Msza św. była dla niego „źródłem i szczytem”, punktem oparcia i osią całego jego życia i całego dzieła. To intymne i przepełnione miłością partycypowanie w Ofierze Chrystusa było dla O. Pio źródłem oddania się Bogu i dyspozycyjności wobec dusz uwikłanych w sidła grzechu i tkwiących w problemach ludzkiej nędzy (…na tym łez padole…).

Charakterystycznym elementem kapłaństwa jest udzielanie sakramentów, bo kapłan to alter Christus. O Pio robił to bardzo dobrze, w poczuciu sprawiedliwości i miłosierdzia, jako współczucie dla cierpiących grzeszników, pisał bowiem: „Jeśli wiem, że jakaś osoba cierpi zarówno na duszy, jak i na ciele, jakżesz tu nie robić wszystkiego, znajdując się tak blisko Pana, żeby uwolnić ją od wszystkich utrapień? Z całą chęcią wziąłbym na siebie każdą z udręk, rezygnując na jej korzyść z owoców własnego cierpienia, gdyby mi tylko Pan na to pozwolił.” Nadzwyczajna pobożność i otrzymane dary od Boga, charyzmaty, sprawiły, że już za życia uznawany był za świętego naszych trudnych czasów.

„Na zakończenie, wypowiedzmy modlitwę do O. Pio, ułożoną przez sługę Bożego Jana Pawła II: „Prosimy Cię Ojcze, naucz nas także pokory serca, abyśmy zostali zaliczeni do grona prostaczków Ewangelii, którym Ojciec obiecał objawić tajemnicę swojego Królestwa. Pomóż nam, byśmy modlili się niestrudzenie i byli pewni, że Bóg wie, czego nam potrzeba, zanim jeszcze Go o to poprosimy. Daj nam spojrzenie wiary, abyśmy potrafili od razu rozpoznać w ubogich i cierpiących oblicze samego Jezusa. Wspieraj nas w godzinie walki i próby, a jeśli upadniemy, spraw abyśmy doświadczali radości płynącej z sakramentu pojednania. Przekaż nam twoje serdeczne przywiązanie do Maryi, Matki Jezusa i naszej. Towarzysz nam w ziemskiej pielgrzymce do szczęśliwej Ojczyzny, do której i my mamy nadzieję dojść, aby na wieki kontemplować chwałę Ojca i Syna i Ducha Świętego. Amen”

Wasz brat, franciszkanin, Albin Sobczyński

 

Grupa modlitewna św. o. Pio

Przy sanktuarium p/w św. Antoniego w Poznaniu ul. Franciszkańska (przy St. Rynku) w 1994 r. we wrześniu powstała grupa modlitewna wielbicieli franciszkańskiego kapucyna z Pietrelcina, wówczas jeszcze nie błogosławionego, i nie świętego ojca Pio. Celem tej grupy wówczas była modlitwa o wyniesienie na ołtarze o. Pio. Dzisiaj można śmiało przyznać, że była i jest to jedna z najstarszych grup w Polsce. Ta grupa ludzi, zafascynowana świętością i życiem ojca Pio dołożyła swoje ziarno do Jego wyniesienie na ołtarze, chociaż z całą pewnością zasłużył sobie swoim życiem na świętość. Od samego początku powstania grupa spotyka się w tut. Sanktuarium raz w miesiącu (ostatni piątek) na wspólnej modlitwie i mszy św. O godz. 18.Grupa nasza ma zawsze wspólne intencje (przed Mszą św. odmawiany jest różaniec o godz. 17.30). Po mszy św. ok. godz. 18.40 odmawiana jest nowenna do św. Ojca Pio, przed gł. ołtarzem i portretem św. o. Pio. Warto nadmienić, że obraz ten namalował i podarował grupie jeden z franciszkańskich księży, który przebywał w swoim czasie w tut. sanktuarium na posłudze. W okresie jesienno – zimowym zaraz po nowennie organizowane są spotkania grupy w salce przyklasztornej (wejście z ul. Franciszkańskiej). W miłej atmosferze, przy herbacie lub kawie, prowadzone są rozmowy z naszym ojcem przełożonym, oraz kierownikiem grupy, który jest wybierany z pośród uczestników. Obecnie tą czynność prowadzą: p. Wacław i p. Stanisław. Często wyświetlane są filmy o św. o. Pio lub inne. Grupa ta została zarejestrowana w światowym centrum grup modlitwy, który mieści się w San Giovanni Rotondo – miejscu spoczynku św. o. Pio. W poprzednich latach były także organizowane pielgrzymki do sanktuarium w San Giovanni Rotondo. Po drodze w góry Gargano odwiedzaliśmy Rzym, Padwę, Wenecję, Lanciano (cud eucharystyczny) i San Angello, gdzie przebywał św. Franciszek z Asyżu, oraz miejsce urodzenia św. o. Pio – Pietrelcina. Raz były organizowane kilkudniowe rekolekcje w San Giovanni z udziałem księdza Domenico, ucznia św. o. Pio, który nas zafascynował wieloma opowieściami z życia świętego. Na pożegnanie udał się z nami do Pietrelcina i na pożegnanie dał do ucałowania żelazny krzyż, który nosił św. o. Pio przez prawie całe swe życie na swojej piersi… Nasza grupa organizuje coroczne wyjazdy z Poznania do Częstochowy na tzw. „czuwanie z św. o. Pio pod koniec września, gdy przypada rocznica św. o. Pio, gdy odszedł do Pana. Piękne uroczystości są organizowane kilka kilometrów od Częstochowy w Przeprośnej Górce – p/w św. o. Pio. Także bierzemy udział (raz w roku – jesienią) – w Domu Rekolekcyjnym w pięknie położonym miejscu k/Zakopanego – w Tęczynie – p/w św.Franciszka z Asyżu, gdzie znajduje się także kaplica św. o. Pio. Te 3-dniowe rekolekcje prowadzą ojcowie franciszkanie z Krakowa, a przewodniczy krajowy opiekun wszystkich grup modlitewnych z Polski o. Bogusław Piechuta (krajowy moderator grup). Zawsze także przybywa jeden z ojców z San Giovanni Rotondo. Raz mieliśmy przyjemność uczestniczyć z ojcem Mooro, kapucynem, który przebywał jeszcze za życia z O.Pio !

Naszym pragnieniem jest zaproszenie do wspólnoty wielbicieli św. o. Pio, tak aby nas było coraz więcej. Kościół jest teraz piękny i duży, pragniemy, aby nas zjednoczył w dużej grupie, gdyż łatwiej jest wówczas organizować wyjazdy, pielgrzymki itp. Czeka nas jeszcze w przyszłym roku wielka uroczystość, sprowadzenie relikwii św. o. Pio do naszego sanktuarium. Przywiezie nam je oczywiście nasz moderator o. Bogusław Piechuta, który zapewne wygłosi płomienną homilię, a wówczas marzy nam się, aby świątynia była zapełniona wiernymi. Zapraszamy Judzi młodych, starszych, to nie ma znaczenia, do modlitwy w różnych wspólnych, a także osobistych intencjach. Zawsze za wstawiennictwem św. o. Pio, do naszego Pana, zapewniam, może się w życiu sporo wydarzyć…

Wacław Kaczor